Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Δίδακτρα στα Δημόσια Σχολεία
Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου
Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ, www.daoutop.gr   daoutop@agro.auth.gr


Η πρόταση του Βουλευτού Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη για επιβολή διδάκτρων στα δημόσια σχολεία μου θύμισε μια πραγματική ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια που διαδραματίστηκε μάλιστα στην εκλογική του περιφέρεια.
Τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου φοίτησα στο Γυμνάσιο Αρρένων Γιαννιτσών. Στεγαζόταν σε ένα πρώην Νοσοκομείο των Καθολικών Μοναχών που είχε εκμισθωθεί από το Ελληνικό δημόσιο. Ένα επιβλητικό κτήριο που δυστυχώς δεν υπάρχει. Το κατεδάφισε ο νεοπλουτισμός μας. Η τάξη μας, ψηλά στον τρίτο όροφο ή μάλλον στη σοφίτα, ήταν η μία από τις δύο αίθουσες που επικοινωνούσαν μεταξύ τους.
Το σπίτι που νοικιάσαμε, κοντά στο Γυμνάσιο, εγώ και ο πατέρας μου, ήταν ένα παλιό Μακεδονικό σπίτι με εσωτερική λιθόστρωτη αυλή. Σε αυτήν χάζευα συχνά τη νοικοκυρά μας που άπλωνε το στημόνι για τον αργαλειό της. Στην ίδια αυλή, μια σειρά από μακρόστενα χτίσματα, στέγαζαν τα τεράστια βαρέλια ενός παλιού οινοποιείου.
Τα Γιαννιτσά, ιερή πόλη των Μουσουλμάνων, ήταν και παραγωγός καλών κρασιών. Οι λόφοι της που με τις επιδοτήσεις μετατράπηκαν σε βαμβακοφυτείες, φιλοξενούσαν την εποχή εκείνη αμπέλια. Η Μητρόπολη των Γιαννιτσών, χτισμένη από τους χριστιανούς στην περίοδο της τουρκοκρατίας, συνδέεται άμεσα με την αμπελοκαλλιέργεια. Ο μπέης της πόλης έγινε έξω φρενών μόλις έμαθε ότι οι χριστιανοί πήραν άδεια από τον Σουλτάνο να ανεγείρουν ναό. Διαφωνούσε με την απόφαση του Σουλτάνου, αλλά δεν μπορούσε να την αγνοήσει, πολύ δε περισσότερο να την ακυρώσει. Επινόησε όμως ένα σατανικό σχέδιο. Απαγόρευσε στους χριστιανούς να έχουν πρόσβαση στα νερά της περιοχής για το χτίσιμο της Εκκλησίας γιατί ήταν της αφεντιάς του και μπορούσε να τα διαθέτει όπως επιθυμούσε. Τότε ένας χριστιανός έδωσε την ιδέα. Αντί για νερό στη λάσπη να χρησιμοποιήσουν κρασί. Και έτσι έγινε. Η Μητρόπολη της πόλης έγινε όχι με άμμο, νερό και ασβέστη, αλλά από άμμο, ασβέστη και κρασί!.
Η οικογένεια μας χωρίστηκε στα δύο. Μητέρα, γιαγιά, αδελφός και αδελφή έμειναν πίσω στο χωριό, σε αναμονή της μετάθεσης της μητέρας που ακόμη και με το νόμο περί «συνυπηρε­τήσεως των συζύγων», αδυνατούσε να εξασφαλίσει την αναγκαία και πολυπόθητη μετάθεση. Το μαγείρεμα, στη γκαζιέρα, ανέλαβε με επιτυχία ο πατέρας που, όπως φαίνεται, είχε εμπειρία από την εργένική του ζωή στην Καστοριά και στην Πέλλα. Όταν αργότερα πήρε και τη σύνταξή του, μετατράπηκε σε μάγειρα πρώτης τάξεως που θάπρεπε, κατά τη σύζυγό μου, να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για μένα. Οι διαβεβαιώσεις μου, ότι θα κάνω το ίδιο όταν βγω και εγώ στη σύνταξη, δε φαίνονταν να την ικανοποιούν. Τώρα που βγήκα στη σύνταξη βρήκα άλλη δικαιολογία. Είναι πολύ αργά να την φθάσω και πολύ περισσότερο να την ξεπεράσω στη μαγειρική της τέχνη.!
Στα διαλείμματα του Σχολείου ερχόταν στην αυλή ένας πλανόδιος πωλητής γλυκών. Ένα ταψί σάμαλι, κομμένο σε ορθογώνια σχήματα, με ένα αμύγδαλο που φάνταζε κατάλευκο στη ροδοκόκκινη και καλοψημένη επιφάνεια, ήταν ο μεγάλος πειρασμός. Οι περισσότεροι το θαύμαζαν, από διάφορες αποστάσεις, αλλά πολύ λίγοι το γεύονταν. Όταν τούδινες μισή δραχμή, με μια σπάτουλα αποσπούσε ένα τεμάχιο και σου το πρόσφερε σε ένα μικρό κομμάτι λαδόκολλας.
Από τότε ήμουν γλυκατζής. Ίσως να έφταιγε και η κατά το ήμισυ καταγωγή μου από την Καππαδοκία. Περισσότερο όμως έφταιγε ο συμπατριώτης που ήταν ένας εξαίρετος τεχνίτης στο σάμαλι. Από τότε δεν έχω ξαναφάει τόσο καλό σάμαλι. Την πρώτη χρονιά στο Γυμνάσιο το είχα κυριολεκτικά απολαύσει. Όποτε είχα το προνόμιο να πάρω χαρτζιλίκι το μετέτρεπα σε σάμαλι. Τότε το χαρτζιλίκι δεν ήταν νομοθετικά κατοχυρωμένο, ούτε ως προς το ύψος του, ούτε και ως προς τη συχνότητα της καταβολής του!.
Μια ημέρα, ο πατέρας μου έδωσε τη δεύτερη δόση των διδάκτρων που πληρώναμε στο Δημόσιο Γυμνάσιο. Ναι, τότε πληρώναμε δίδακτρα, ακόμα και στο Γυμνάσιο. Η δωρεάν παιδεία περιοριζόταν μόνο στο Δημοτικό Σχολείο. Όταν έφτασα στο Γυμνάσιο, ο πειρασμός στη θέα του ταψιού πάνω στο πτυσσόμενο καρεκλάκι, ξύπνησε στο μυαλό μου μια φαεινή ιδέα. Να αναβάλω την πληρωμή των διδάκτρων για την επόμενη ημέρα, να δανειστώ μισή δραχμή από αυτά και να την επιστρέψω μόλις πάρω το χαρτζιλίκι. Μου φάνηκε πολύ λογική και την έβαλα αμέσως σε εφαρμογή. Έλα όμως που η καταβολή του χαρτζιλικιού αργούσε, ενώ ο πειρασμός από το σάμαλι ήταν διαρκής. Όχι μόνο σε καθημερινή βάση, αλλά και σε κάθε διάλειμμα. Το έλλειμμα στα δίδακτρα αυξανόταν διαρκώς και σε λίγο με πήρε η κάτω βόλτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να αποκατασταθεί από το χαρτζιλίκι που θα έπαιρνα τους επόμενους μήνες.
Όταν το συνειδητοποίησα, αποφάσισα να συνεχίσω μέχρι δεκάρας. Βοηθούσε και ο πατέρας που δε ρωτούσε κατά την επιστροφή στο σπίτι, αν πλήρωσα τα δίδακτρα. Όπως φαίνεται, μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Σε λίγο με κυρίευσε μια διαρκής αγωνία. Τι θα έλεγα στον πατέρα, αν το ανακάλυπτε; Όταν αναλογιζόμουν την αυστηρή τιμωρία που με περίμενε, με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Η ανακούφιση ήρθε πολλούς μήνες αργότερα. Στη λήξη περίπου του σχολικού έτους. Με απόφαση της τότε Κυβέρνησης απαλλάσσονταν οι μαθητές που φοιτούσαν στα δημόσια Γυμνάσια από την υποχρέωση καταβολής διδάκτρων και παράλληλα διαγράφονταν και τα μέχρι τότε μη καταβληθέντα δίδακτρα. Όταν άκουσα την είδηση στο Ραδιόφωνο, ένιωσα μερικούς τόνους ελαφρότερος!.
Αυτήν την ιστορία, όπου οι κακοπληρωτές δικαιωνόταν στο τέλος, ενώ την πλήρωναν τα κορόιδα που έσπευδαν να πληρώσουν τα χρέη τους έγκαιρα, την είδα να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στις επόμενες δεκαετίες. Ήταν όμως τόση η αγωνία που πέρασα, από την πρώτη αθέτηση των υποχρεώσεων, που δεν την επανέλαβα. Να φανταστείτε ότι και ο συχωρεμένος ΔυτικοΜακεδόνας πατέρας μου, την μαθαίνει τώρα. Μαζί με εσάς.




Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 
Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ 

Για μια ακόμη φορά οι αγρότες έστησαν μπλόκα περισσότερα από κάθε προηγούμενη φορά σε έκταση, αριθμό και πάθος. Η νέα φορολογία και η αύξηση των εισφορών αποτέλεσαν τις αφορμές των μεγάλων κινητοποιήσεων που χωρίς να έχουν την υποστήριξη της αντιπολίτευσης, δυσκολεύουν τις μεταφορές και κινδυνεύουν να παραλύσουν τη χώρα. Κινδυνεύει να επαληθευθεί η λαϊκή ρύση. « Ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος».
Αναμφίβολα έχει συρρικνωθεί το αγροτικό εισόδημα, παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Υπουργού για αύξηση του αγροτικού εισοδήματος κατά 12% και πλέον  τα δύο προηγούμενα έτη!.  Η οικονομική κατάσταση, ιδιαίτερα αυτών που επιβαρύνονται με μεγάλο μηχανολογικό εξοπλισμό, είναι δραματική. Τα αγόρασαν στα χρόνια των παχιών αγελάδων και επιδοτήσεων για λόγους κοινωνικού γοήτρου και αφού πλάκωσαν με το βάρος τους τα χωράφια τους, πλακώνουν τώρα και τους ίδιους στα χρέη αφού είναι αντιοικονομική η χρήση τους.

Όταν βλέπω αυτά τα μεγαθήρια των γεωργικών μηχανημάτων, αναρωτιέμαι τι κάνει ο μικρός παραγωγός μιας ορεινής αγροτικής περιοχής. Αυτόν δεν τον εκπροσωπεί κανένας και θα αφανιστεί ή θα επιβιώσει στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις.
Αυτό που επίσης βλέπει ένας παρατηρητής των δρώμενων στον αγροτικό χώρο είναι η απροθυμία των αγροτών για αυτοκριτική και αναζήτηση ευθυνών μέσα στον ίδιο τους τον χώρο. Τους φταίνε όλοι οι άλλοι. Οι αγρότες, ψάχνουν να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους για να ρίξουν το ανάθεμα. Η υποψία ότι μπορεί και αυτοί να ευθύνονται λίγο για το πρόβλημα ούτε καν περνάει από το μυαλό τους. Όσο δεν συνειδητοποιεί η βάση το πρόβλημα, δεν πρόκειται να δούμε άξια λόγου βελτίωση στα αγροτικά θέματα.
Το εμπάργκο στη Ρωσία το πληρώνει ο αγροτικός χώρος, όπως και την καθίζηση των εισοδημάτων που περιόρισαν την κατανάλωση σε φρούτα και λαχανικά. Που είναι οι συνεταιρισμοί για να ασκήσουν παρέμβαση;  Η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι αδρανείς. Υπολογίζεται ότι τα δύο τρίτα των πρωτοβάθμιων οργανώσεων δεν ασκούν καμιά δραστηριότητα και πολύ καλά κάνει που τους διαλύει η έωλη και διαρκώς ανανεωνόμενη συνεταιριστική νομοθεσία. Ταυτόχρονα, με χρεωμένες πολλές συνεταιριστικές οργανώσεις και με ηγεσία που δεν έχει επαφή με τη βάση, ούτε εμπνέει, ούτε καθοδηγεί τους αγρότες. Οι δεινόσαυροι της ΠΑΣΕΓΕΣ χωρίς τσίπα για την ευθύνη τους στην κατάντια του συνεταιριστικού κινήματος, παραμένουν στη θέση τους και δεν εκπροσωπούν στην ουσία κανένα. Τα μπλόκα αυτοοργανώνονται. Σε μια εποχή που οι αγρότες χρειάζονται όσο ποτέ τους συνεταιρισμούς, αυτοί αδυνατούν να τον συνδράμουν.
ΗΗΗΠου είναι η πίεση προς την Πολιτεία να ενημερώνει τον καταναλωτή από τι είδους άλευρα έγινε το ψωμί που αγοράζει και να αποτρέπει τις Ελληνοποιήσεις;  Πως μπορούμε όσοι έχουμε ευαισθησία να συνδράμουμε τους αγρότες όταν δε γνωρίζουμε βασικές παραμέτρους της ταυτότητας όλων των αρτοσκευασμάτων που καταναλώνουμε, για να αναφέρουμε ένα μικρό παράδειγμα;.
Συμπάσχουμε στο δράμα των αγροτών και θέλουμε να συνεχίσουν να ευημερούν στις εσχατιές του Ελλαδικού χώρου υπερασπίζοντας Θερμοπύλες. Τα σοβαρά προβλήματα του αγροτικού χώρου δεν θεραπεύονται με ημίμετρα (παράνομα δώρα Χατζηγάκη) ή με παράλογα αιτήματα (όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά).
Χρειάζονται σοβαρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με πρώτη την πώληση των αγροτικών προϊόντων με δημοπράτηση. Η πώληση στα μουλωχτά στο χωράφι, ένας- ένας απέναντι στα οικονομικά μεγαθήρια του βαλκανικού συστήματος εμπορίας, δεν σώζονται με λίγα παραπάνω ευρώ στην πώληση για να εισπράξουν περισσότερη επιστροφή στον ΦΠΑ. Στον τομέα αυτό είναι τεράστια η ευθύνη του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Ένα χρόνο και πλέον στη θέση του δεν μας είπε τι έκανε για την επίλυση των διαρθρωτικών προβλημάτων της Ελληνικής γεωργίας με κύριο την εμπορία των αγροτικών προϊόντων.
Η οργάνωση της κατάρτισης και ενημέρωσης σε νέες βάσεις μετά τη διάλυση του συστήματος των Γεωργικών Εφαρμογών είναι το δεύτερο βήμα για να ακολουθήσει η σύσταση Ομάδων Παραγωγών και Συνεταιρισμών σε υγιείς βάσεις.

 Καιρός είναι να επανατοποθετήσουν τα προβλήματά τους στη σωστή βάση. Να ζητήσουν σοβαρές διαρθρωτικές μεταβολές και όχι ασπιρίνες, όπως τους διδάσκουν οι μόνιμοι ή περιστασιακοί αγροτοπατέρες του χώρου τους. 

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Διάλεξη στην Κρήτη

Από τις 13-15 Φεβρουαρίου 2016 θα βρίσκομαι στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης προσκαλεσμένος από την Κιβωτό των Σπόρων που κάθε χρόνο καλωσορίζει την άνοιξη μοιράζοντας σπόρους από ντόπιες ποικιλίες και ενημερώνει τους συμπολίτες τους για πρακτικές που βελτιώνουν τη γονιμότητα της γης, προστατεύουν την υγεία των φροντιστών της γης και των φίλων τους που καταναλώνουν τα εξαιρετικά προϊόντα τους.
Στις 13 του μηνός, ημέρα Σάββατο, θα εγκαταστήσουμε ένα πειραματικό-αποδεικτικό λαχανόκηπο, επισκέψιμο από κάθε ενδιαφερόμενο, όπου θα δοκιμάζεται και θα επιδεικνύεται η συμβολή νέων τεχνολογιών στη βελτίωση και αύξηση της παραγωγής. Σε τεμάχια εκτάσεως 2 επί 2 μέτρων θα δοκιμαστεί η συμβολή του ζεόλιθου, της μυκόρριζας (σε 2-3 εμπορικά σκευάσματα), της κοπριάς και των Ενεργών Μικροοργανισμών σε ανεξάρτητα τεμάχια, αλλά και σε συνδυασμό. Έτσι, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να δουν τα αποτελέσματα αυτών των τεχνολογιών με σκοπό να τις υιοθετήσουν στο λαχανόκηπο ή στο αγρόκτημά τους.
Την επόμενη ημέρα θα μιλήσω σε συγκέντρωση ενδιαφερομένων καλλιεργητών με θέμα: «Νέες» Τεχνολογίες στην Αειφορική Φροντίδα της Γης επιστρατεύοντας πειστικά επιχειρήματα, αλλά και παρουσιάζοντας αναμφισβήτητα αποτελέσματα από την εφαρμογή αυτών των τεχνολογιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Θα ακολουθήσει όπως πάντα συζήτηση με το ακροατήριο μέχρι να απαντηθεί και η τελευταία ερώτηση ή απορία. Θα μοιραστεί δωρεάν σχετικό πληροφοριακό υλικό, ενώ ένας μικρός αριθμός αντιτύπων από το βιβλίο μου «Εφαρμογές των Ενεργών Μικροοργανισμών στη Γεωργία», με άφθονο και κατατοπιστικό πληροφοριακό υλικό για τις νέες τεχνολογίες, θα διατίθεται στην προνομιακή τιμή των 20 ευρώ. 
Οι φίλοι μου στην Κρήτη καλούνται να πάρουν μέρος σε αυτή τη συνάντηση όπου θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά μια «νέα» τεχνολογία (βιο-άνθρακας) που υπόσχεται θεαματικές και μακροχρόνιες βελτιώσεις στην ποσότητα και ποιότητα της γεωργικής παραγωγής (τύφλα να έχει ο ζεόλιθος).
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε τον κ. Μανώλη Βιδάλη, τηλ. 6973 764 507.

Καλή αντάμωση!